zomervakantie 2013, van de Loire naar Nederland, van Anjou naar Ansjovis

Dit is een verslag van de vakantie van 2013. Het werd een fietstocht van de Loire-Atlantique naar Nederland, aan de hand van de fietsroute Van Ansjovis naar Anjou (klik hier voor het landkaartje) en de internationale LF1, Noordzeeroute, van Den Helder naar Boulogne-Sur-Mer.

Zondag 28 juli 2013 vertrokken we, dan bedoel ik Yvette, Angelique, Christa en ik, met onze Franse auto van onze geliefde woonplaats naar het zonnige zuiden, in dit geval naar Saumur, aan de Loire, als eerste stop. We vonden een drukke camping op een eiland in de Loire, zie website. Over de heenreis wil ik verder niet veel kwijt, want het had enige dramatische elementen: we konden vlot door Nederland en België, raakten verstrikte in een file bij Lille, kozen verkeerde afslagen en reden twee uur door de binnenlanden van Pas de Calais. Het avondeten in het liefelijke stadje Saumur maakte de dag weer goed, de meiden genoten van het zwembad. Fietsen: nul kilometer.

Maandag 29 juli lummelden we zoals dat op vakantie mag, soms zelfs moet. We reden via La Roche sur Yon, waar een ruim plein met Napoleon in de renovatie lag, ofwel het was opengebroken. We genoten daar van onze eerste tussen-de-middagse lunch. We zetten in de middaguren de tent neer op een hele envoudige tussen Olonne sur Mer en Les Sables d'Olonnes. We ondergingen een serieuze bui en namen de auto om aan de kust omelettes met patat te gaan eten. Fietsen: nul kilometer.

Dinsdag 30 juli reden we met Angelique en Yvette naar Pornic, we namen aan de haven nog een kop koffie en afscheid (lekkere contaminatie) en stapten op de fiets. Het weer zag er tamelijk dreigend uit. Via Saint Michel Chef-Chef - waar we in een pizzeria prettig lunchten - en onder de brug dor naar Saint Nazaire volgden we de eerste kilometers langs de hier zeer brede Loire. Hie kom je al grappige dingen tegen, zoals het parkje vol met aangespoelde planken en het huis van een kunstenaar, ook versierd met hout en planken.



Aan het einde van de dag bereikten we eerste doel: Nantes. Het was van het begin een prachtige route, langs de Loire, (Loire a Velo) bijna overal goede fietspaden, veel fietsende vakantievierders, vooral ook Franse.
Bij Nantes hoopten we een camping aan te treffen, maar deze was gesloten (bijna augustus, hoogseizoen). We krijgen aan het einde van de middag nog een lekke band en moeten deze plakken. Met zwarte handen komen we aan in Trentemoult, een voorstadje van Nantes. Aan de kade van de Loire vonden we bij Francoise een chambre d'hote. Prima plek, vlakbij een uiterst gezellig café, het was waarlijk een leuke avond.
Kilometerstand: 86.6 km. Het stuk van de kust naar Nantes is geen onderdeel van de beschreven fietsroute. Wij fietsten een route aan de hand van een gps-track van gpsies, Loire-a-Velo.

In Nantes ontkom je niet aan de attracties; de olifant en de carrousel. Schitterend, indrukwekkend en zeker de moeite waard. 

I

 Na 40 kilometer genieten we van een lunch, langs de makkelijke velo-a-Loire fietspaden. Na 61 kilometer hielden we het voor gezien, op een zeer gewone eenvoudige camoping, die gerund werd dor Mathilde, met de toiletten en douches op de eerste etage boven de receptie. De camping is druk bezocht door fietsers. Het is warm en zonnig, in St-Florent-le-Vieil, na 61 kilometer.

Donderdag 1 augustus 2013 zien we blauwe luchten met hoge temperaturen (bijna 30 graden, schat ik, zwetend van het fietsen). Lekker gefietst langs de Loire, door Angers waar we van een lunch genieten bij een Chinees, na 76 kilometer stoppen we bij Saint Mathurin Sur Loire. Dit is op zich een mooi plaatsje aan de Loire, met een lange ijzeren brug over de rivier waar we een ijsje halen. Verder is alles dicht en niets te beleven.

Op vrijdag 2 augustus verlaten we de Loire en trekken Normandië in. De fietstassen zijn kapot gegaan en daarom gaan we naar een fietsenwinkel in La Fleche. Deze is dicht tussen 12 en 2, wij komen om half een aan. We lunchen in een Buffalo Bill restaurant, bezoeken een megawinkel van Leclerc, kopen fietstassen bij de fietsenwinkel en rijden op deze warme dag ook nog 95 kilometer, tot Brulon. Hier is een prima familiecamping aan een meertje, waar je kunt eten bij de snackbar en waar we van een paar lekkere biertjes genieten.

Op zaterdag 3 augustus begint het "klimnen", we gaan naar de Normandische Alpen, Les Alpes Mancelles, na 62 kilometer komen we bij Saint Leonard-des-Bois, op een fraaie camping in een Ardense omgeving. Mooi qua natuur, gezellig toeristisch, prima!

Op zondag 4 augustus passeren we Sées, volgens de insiders het zwaarste deel van de reis.  We genieten in dit stadje van de lunch in een Texas ranch stijl restaurant van de zondaglunch. Na de lunch rijden we nog 32 kilometer, en het is tamelijk warm, dat valt een beetje tegen. We komen bij een recreatieplas in Saint-Evroult-Notre-Dame-du-Bois. We moeten nu een beetje puzzelen hoe we de komende 160 kilometer moeten overkomen, want er zijn hier beduidend minder campings.

Op maandag 5 augustus 2013 overbruggen we 102 km en komen in La Mailleraye sur Seine. Inderdaad, aan de Seine.Dit was werkelijk een prachtige rit, zelfs met een klim van 5-6 procent van 2 kilometer, langs gezellige en levendige dorpjes en kleine steden, zoals een Brionne, waar ook echte fietspaden zijn aangelegd op opgeheven spoortrajecten. 's Avonds drinken we op een terras aan de Seine een paar biertjes.

Dinsdag 6 augustus misten we de lunch want er waren geen gelegenheden in deze etappe. Over een afstand van 60 kilometer zijn hier geen campings. Er is wel een rivier die herinneringen oproept aan huis: de rivier le Saane.We komen op een camping bij een meertje voor een zeilschool terecht nabij Martigny, niet ver van Dieppe. Fietskilometers 82.

Woensdag 7 augustus is de misser van de week: regen, regen en regen. We stoppen drijfnat in Eu, bij Treport, en nemen meteen na de lunch een kamer in Hotel du Picardie, want het blijft regenen. De teller voor deze dag staat op een luizige 40.

Op donderdag 8/8/13 komen we bij het kanaal aan de Somme op een fraai terras, met deze betonnen schuilhokjes, speciaal voor de fietsende toeristen. Een bijzondere plaats, gemaakt door een kunstenaar rond 1930. Weer dreigt de lunch mis te gaan, maar na 70 kilometer kunnen we patat met frikandel eten aan een visvijver. 's Avonds komen we in het schilderachtige Montreuil-sur-Mer, een stadje met een Citadel, welke via een geheime gang toegang geeft tot de camping. 's Avonds eten we zeer luxueus op de middeleeuwse binnenplaats van een chique hotel.

Vrijdag 9 augustus rijden we naar Watten. We hebben het fietsrouteboekje van Ansjovis naar Anjou dan achter ons gelaten. We zijn niet geheel naar Boulogne-sur-Mer gegaan, maar hebben zelf een kortere variant langs Desvres verzonnen, om op de LF1 te komen, de weg van Den Helder naar Boulogne-sur-Mer. In Desvres is een inspirerend keramiek museum. Om voor mij geheel duistere redenen is de camping van Watten flink bezet, met veel jeugd. Ruim 75 kilometer.

Op zaterdag 10 augustus rijden we 73 kilometer en komen in België. Onderweg komen we in Bergues, van de legendarische film Bienvenue Chez Les Chi-Its. Een braderie trekt enorm veel volk.

's Avonds zijn we in Lombarsijde, aan de Belgische kust. Voor de talrijke toeristen wordt een kermiskoers met dernies georganiseerd, waarin o.a. Johan Museeuw, Eddy Planckaert en Herman van Springel (69 jaar) aantreden. 's Avonds zitten we de hele avond op het terras van de campingbar naar live muziek uit de jaren 50 te luisteren (Elvis, Buddy Holly en country en western).

Zondag 11 augustus rijden we 57 kilometer, langs de Belgische kust,. met de standbeelden van stripfiguren in Middelkerke.

We komen langs Oostende en blijven 's middags een tijdje in Brugge. We bezoeken een multimedia show over de 15e eeuwse schilder Jan Van Eyck.

's Avonds staan we onder Damme op een camping bij 't Hoekje.

Maandag doen we slechts 40 kilometer, ongeveer want Middelburg is niet ver meer. Dinsdag gaan we met de trein naar huis.

Kortom, een prima vakantie, het zou beter zijn als je ergens aan de Loire kon beginnen zonder eerst met de auto gebracht te moeten worden. Daar moeten we iets op verzinnen, zo verdienen we onze CO2 uitstoot niet terug. 

datum	van	naar	km	km cum
30-07-13	Pornic	Nantes	86	86
31-07-13	Nantes	St Florent le Vieil	61	147
01-08-13	St Florent le Vieil	St Mathurin Sur Loire	76	223
02-08-13	St Mathurin Sur Loire	Brulon	95	318
03-08-13	Brulon	St Leonard-des-Bois	62	380
04-08-13	St Leonard-des-Bois	Saint-Evroult-Notre-Dame-du-Bois	78	458
05-08-13	Saint-Evroult-Notre-Dame-du-Bois	La Mailleraye sur Seine	102	560
06-08-13	La Mailleraye sur Seine	Martigny	82	642
07-08-13	Martigny	Eu	40	682
08-08-13	Eu	Montreuil-Sur-Mer	82	764
09-08-13	Montreuil-Sur-Mer	Watten	75	839
10-08-13	Watten	Lombardsijde	73	912
11-08-13	Lombardsijde	Damme	57	969
12-08-13	Damme	Middelburg	40	1009

voorjaarstochten 2013, van Assendelft naar Assen, elfstedentocht

De vrije dagen rond Hemelvaart en Pinksteren zijn we uiteraard weer op de fiets geklommen om van de nodige kilometers te kunnen genieten. Vanaf medio maart waaide er bijna onafgebroken een noordoosten wind die de temperatuur permanent onder de normale waarden wist te houden. Echter, met Hemelvaart op 9 mei waaide de wind ineens uit het zuidwesten. C en ik vertrokken van Assendelft, langs en door ons geliefde Amsterdam (een heel stuk Sarphatistraat oostwaarts), via Naarden vesting naar Spakenburg, waar we in B&B verbleven. Het was tamelijk druk in het Ijsselmeerstadje Spakenburg, in snackbar Antonio baden de mensen voor hun patat met en AZ won verrassend van PSV de nationale beker. Dat was een rit van bijna 90 kilometer. De volgende dag reden we nordostwaarts, met als doel Groningen. Via Harderwijk, vestingstadje Elburg en Zwolle kwamen we in Meppel terecht, waar we in het hotel bij het station overnachten. Het was wel een rit van 130 kilometer. Zaterdag 11 mei reden we verder, maar de grijze wolken werden zwaarder en zwaarder en maakten uiteindelijk de dag erg nat. Hoewel het een uiterst fraai parcours was in de bossen van Appelscha, langs Smilde en we bijna 60 kilometer haalden, keerden we in Assen per spoor huiswaarts.

Tweede Pinksterdag 20 mei was grijs, somber, dreigend van de regen, maar bijna geheel windstil. Ik stond om kwart over drie op, reed om tien over half vier 's ochtends naar Bolsward en nam rond tien over vijf deel aan de Elfstedentocht op de fiets. Rond negen uur bereikte ik Dokkum, om tien uur Leeuwarden, om half twaalf terug in Bolsward en in de middag rondde ik de 235 kilometer af. Om kwart voor vijf stonden vrouw, dochter en moeder in de suffige motregen bij de finish te wachten. Een glorieuze dag, althans, voor mij persoonlijk.
't Leverde het felbegeerde Elfstedenkruisje op.

Klein fietsrondje Engeland, maart 2013

Laten we zeggen, off season, een lenteweekfietsrondje naar Engeland, als extraatje in het jaar. C. ging met een gezelschap naar Marokko - des te meer een reden om er een week op uit te trekken. 

De eerste dag (zondag 17 maart '13) vertrok ik om een uur naar het pontje van Velsen en volgde vervolgens de LF1 naar Hoek van Holland. "Het winterse weer van de afgelopen leek voor mij te willen wijken," staat optimistisch in mijn aantekeningen. Om 15:45 is het genieten van een portie kibbeling aan het strand bij Noordwijk aan Zee. Het was fris weer, met uiteraard enige stugge tegenwind. Rond half zeven was ik bij de Stena Line in Hoek van Holland, om kwart over zeven lag ik in een kleine binnendekcabine naar voetballen te kijken. Mooie middag, 85 kilometer.

Op maandag lag de boot allang stil toen we om half zeven plaatselijke tijd mochten ontschepen. Het was erg rustig aan boord, er had nog wel een paar honderd man bij gepast. De route (Hart van Engeland) leidde via Wivenhoe naar Colchester, tijd voor een drinkbaar bakkie. In Danbury is er een uitstekende lunch in een mooie pub. Om half vier ben ik na 115 kilometer in Brentwood, in het Brentwood Guest House. Niet erg bijzonder, en Brentwood vond ik over het algemeen fietsonvriendelijk.

Dinsdag leidde de route naar Londen. De route viel een beetje tegen (het blijft een erg grote stad, met snelwegen, geen fietspaden en een geintje van de auteur van Hart van Engeland om de fietsers door een golfveld bij Fairlop te leiden. Dat pad is in de winter onbegaanbaar.) Na de pont bij Woolwich volgde ik linksaf de National Cycle Network RN1 route, richting Rochester. Deze route is een verademing na de rit langs de Eastenders-wijken van Londen, hoewel het (hier en daar) (bv. bij de waterzuivering) onaangenaam stinkt. In een snackbar in een onaanzienlijk rivierstadje Erith aan de Thames snackte ik een lunch. Aan het einde van de middag kom ik in het reisdoel, Rochester aan de Medway. Rochester is een sfeervol toeristisch oud stadje, met een middeleeuws kasteel, een kathedraal en een Russische onderzeeër. In de jachthaven logeerde ik in de Sovereign, een b&b in een woonboot bij Bob en Sue, een echte aanrader. Mooie rit van 104 kilometer.

Woensdag ging de rit van Rochester langs de RN1 en de Viking Coastal Trail route (door het noorden van Kent) via Margate naar Ramsgate, iets meer dan 100 kilometer. De route voerde langs Sittingbourne, dat ik het dieptepunt van de aangegeven fietspaden durf te noemen: eerst over een soort glasbak bij het stadion van FC Sittingbourne, en vervolgens over een vuilnisbelt bij een woonwagenkamp). Na Faversham en Whitstable werden de wegen beter voor het fietsen. Op deze dag begon de wind ineens uit het noordoosten te waaien en dat bracht koude lucht naar het Britse eiland. (Achteraf gezien was dit de eerste dag van een drieweekse periode met noordoosten wind, welke maart en begin april in de ijzeren koude greep hield). Ik had wel een prettig rustig hotel, aan de rand van Ramsgate, met uitzicht op de Noordzee, gevonden met behulp van de Garmin.

Op donderdag fietste ik in de ochtenduren naar Dover en stapte op de boot van 12:00 naar Duinkerken, waar ik om kwart over drie verder fietste naar België. Rond zes uur had ik genoeg van de koude tegenwind en vond een hotel (Mon Bijou) in de Panne. 's Avonds at ik een pizza in een bijna uitgestorven pizzeria, hoewel er in de Panne opvallend veel wintertoeristen rondwaarden. Leuk plaatsje, met een mooie rit door een stukje Frankrijk (departement Pas-de-Calais).

Vrijdag nam de wind uit het Noordoosten toe tot krachtig (windkracht 5-6) en reed ik van de Panne naar Breskens, met eet- en drinkpauzes in Oostende en Zeebrugge. Ik kwam om kwart voor vijf bij de pont naar Vlissingen aan. Deze vertrok maar 1 keer per uur: ik moest wachten tot 17:35. Eenmaal in Vlissingen nam ik de trein (18:10) naar huis. Om tien uur was ik home. Ik moest op onze plaatselijke dorpsstraat een stukje omrijden, vanwege een schoorsteenbrand, waarbij het hele huis zo goed als verloren ging.

Wederom op weg met de fiets

Het is het einde van de winter 2013.
Weliswaar is er geen Elfstedentocht verreden, maar verder was de winter serieus. Een groot aantal dagen stevige vorst, besneeuwde wegen en uiterst frisse ochtenden. De Neanderthaalse Spoorwegen hebben hun positie als slechtste vervoersbedrijf van Nederland sterk weten te consolideren. Eind Februari mocht ik zelfs een dagje met de fiets naar Amsterdam Zuid-Oost, toen er op een dinsdagochtend om kwart voor acht in de ochtendspits "een aanrijding met een persoon" was in Zaandam. Dit is een welbekend eufemisme voor zelfmoord. Daar kan de NS verder niets aan doen, maar je kan er wel behoorlijk last van hebben, vooral omdat er 1-2-3 geen deugdelijk alternatief is. Zoals die keer op een ijskoude avond dat er ineens een stroomstoring was in Zaandam ontstaat en de treinen niet meer die kant op kunnen en ik derhalve niet meer huiswaarts kan. De NS medewerkers raken dan ook de regie kwijt. In arren moede ben ik van Beverwijk huiswaarts gelopen, want bij het station van Beverwijk doen we tegenwoordig niet meer aan taxi's.

Ik ben deze winter slechts één ochtend door de gladheid van de fiets gevallen. Maar dan wel twee keer op een dag... Eerst op de Dorpsstraat, ter hoogte van nummer 220, voorsorterend voor de Zaandammerweg, gleed het achterwiel genadeloos onder mij uit. Gewaarschuwd en gehavend reed ik voorzichtig glibberend langs Nauerna naar Zaandam. Bij het hoofdkantoor van Ahold gleed ik voor de tweede keer onderuit, kansloos omlaag glijdend over het fietspad bij het spoorwegviaduct.
Vervolgens kom ik er achter dat ik mijn vele plastic kaartjes kwijt ben. (Rijbewijs, pinpas, fietsenstallingpas, museumjaarkaart, bibliotheekkaart, OV kaart, Gamma klantenkaart). Ik koop vloekend, tierend en uiterst ontstemd een kaartje voor de trein. Op mijn werk zie ik een mailtje van een mij onbekende collega: mijn pas etcetera zijn in Assendelft op de Dorpsstraat gevonden, door Sandra V., een bekende uit de jeugdafdeling van de plaatselijke voetbalvereniging Assendelft. Sandra had Marcel Sengers gebeld en hij had de bank met de leeuw gewoon gebeld met de mededeling dat mijn pasjes terecht waren.Zo werkt dat soort dingen, blijkbaar. De ontstemming is acuut geheel weg. 's Avonds vond ik de pasjes in de brievenbus.
Dit heeft begin december 2012 plaatsgevonden.

Zo, dat was de samenvatting van het weer in de winter.

Echter, we gaan weer fietsen, in maart 2013. Dit medium gaat u op de hoogte houden.