Wederom op weg met de fiets

Het is het einde van de winter 2013.
Weliswaar is er geen Elfstedentocht verreden, maar verder was de winter serieus. Een groot aantal dagen stevige vorst, besneeuwde wegen en uiterst frisse ochtenden. De Neanderthaalse Spoorwegen hebben hun positie als slechtste vervoersbedrijf van Nederland sterk weten te consolideren. Eind Februari mocht ik zelfs een dagje met de fiets naar Amsterdam Zuid-Oost, toen er op een dinsdagochtend om kwart voor acht in de ochtendspits "een aanrijding met een persoon" was in Zaandam. Dit is een welbekend eufemisme voor zelfmoord. Daar kan de NS verder niets aan doen, maar je kan er wel behoorlijk last van hebben, vooral omdat er 1-2-3 geen deugdelijk alternatief is. Zoals die keer op een ijskoude avond dat er ineens een stroomstoring was in Zaandam ontstaat en de treinen niet meer die kant op kunnen en ik derhalve niet meer huiswaarts kan. De NS medewerkers raken dan ook de regie kwijt. In arren moede ben ik van Beverwijk huiswaarts gelopen, want bij het station van Beverwijk doen we tegenwoordig niet meer aan taxi's.

Ik ben deze winter slechts één ochtend door de gladheid van de fiets gevallen. Maar dan wel twee keer op een dag... Eerst op de Dorpsstraat, ter hoogte van nummer 220, voorsorterend voor de Zaandammerweg, gleed het achterwiel genadeloos onder mij uit. Gewaarschuwd en gehavend reed ik voorzichtig glibberend langs Nauerna naar Zaandam. Bij het hoofdkantoor van Ahold gleed ik voor de tweede keer onderuit, kansloos omlaag glijdend over het fietspad bij het spoorwegviaduct.
Vervolgens kom ik er achter dat ik mijn vele plastic kaartjes kwijt ben. (Rijbewijs, pinpas, fietsenstallingpas, museumjaarkaart, bibliotheekkaart, OV kaart, Gamma klantenkaart). Ik koop vloekend, tierend en uiterst ontstemd een kaartje voor de trein. Op mijn werk zie ik een mailtje van een mij onbekende collega: mijn pas etcetera zijn in Assendelft op de Dorpsstraat gevonden, door Sandra V., een bekende uit de jeugdafdeling van de plaatselijke voetbalvereniging Assendelft. Sandra had Marcel Sengers gebeld en hij had de bank met de leeuw gewoon gebeld met de mededeling dat mijn pasjes terecht waren.Zo werkt dat soort dingen, blijkbaar. De ontstemming is acuut geheel weg. 's Avonds vond ik de pasjes in de brievenbus.
Dit heeft begin december 2012 plaatsgevonden.

Zo, dat was de samenvatting van het weer in de winter.

Echter, we gaan weer fietsen, in maart 2013. Dit medium gaat u op de hoogte houden.